Ξηρασία πολιτικής βούλησης στο Μεραμπέλλο

 "Η αντιμετώπιση της λειψυδρίας αποτελεί κρίσιμη προτεραιότητα για το Λασίθι", δηλώνει ο βουλευτής.

Ομως, ο επί 21 χρόνια βουλευτής έχει αφήσει το Μεραμπέλλο χωρίς κανένα έργο ταμίευσης. Παρά το σοβαρό πρόβλημα, παρά την εντεινόμενη ξηρασία που πλήττει την περιοχή, δεν φαίνεται να στηρίζει λύσεις που έχουν προταθεί, ούτε να διεκδικεί τη χρηματοδότηση μελετών και έργων.
Την ίδια ώρα, η αγροτική παραγωγή συρρικνώνεται χρόνο με τον χρόνο. Οι τοπικές κοινωνίες ζητούν σχεδιασμό, αξιοποίηση των όμβριων υδάτων, καθώς και υποδομές που θα εξασφαλίζουν νερό για ύδρευση και άρδευση.
Η λειψυδρία δεν αντιμετωπίζεται με λόγια, αλλά με πράξεις, με έργα που θα αφήσουν αποτύπωμα για τις επόμενες γενιές.
Η πολιτεία οφείλει να σχεδιάσει και να δράσει συντονισμένα, πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη.
Το νερό δεν είναι πολυτέλεια, είναι όρος επιβίωσης για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Είναι αναγκαίο για την ευημερία και την οικονομική ανάπτυξη.

Αντί για μεγάλα λόγια και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, οι πολίτες περιμένουν έργα. Δεν υπάρχει άλλος χώρος για δικαιολογίες.

Δεν υπάρχει σχεδιασμός; Υπάρχει ευθύνη! Εξι χρόνια μετά τις “διαβεβαιώσεις”, το Λασίθι περιμένει ακόμα.

Είναι εμπαιγμός να ακούγεται πως ακόμα δεν υπάρχει σχεδιασμός. Τι μας λέει ο κ. Πλακιωτάκης; Οτι φταίει η κυβέρνηση; Αυτός, τι έχει κάνει; Πως έχει διεκδικήσει και πιέσει; Υπήρξε υπουργός, είναι Αντιπρόεδρος της Βουλής. Οχι απλός βουλευτής. Το Ρέθυμνο παρουσίαζε την κατάσταση τελειωμένη και αυτός μας κοροϊδεύει με λέξεις.

Αντί για ουσία, ακούμε πάλι περί “συνολικής πολιτικής”, “συναντίληψης” και “συνεργασίας”. Δηλαδή, μπαρούφες.
Λέξεις άδειες περιεχομένου, ανέξοδες και αόριστες. Η πραγματικότητα είναι απλή. Αλλοι νομοί διεκδικούν και κερδίζουν, ενώ στο Λασίθι είμαστε θεατές.

Οσο για τους τοπικούς εκπροσώπους, φτάνει πια η σιωπή και οι δηλώσεις “τηλεφωνικής ενημέρωσης”. Οι πολίτες θέλουν δεσμεύσεις, σχέδιο και ημερομηνίες.

Ο κ. Πλακιωτάκης το 2019, μας έλεγε πως "πρόκειται περί αναστολής και όχι κατάργηση... το επόμενο χρονικό διάστημα... θα υπάρξει μία Ανεξάρτητη Αρχή η οποία θα αξιολογήσει τα συγκεκριμένα αιτήματα".
Οσο τεχνοκρατικά κι αν ειπωθούν κάποια πράγματα, σημαίνουν μόνο ένα πράγμα: Δεν υπάρχει πολιτική βούληση.
Πέρασαν 6 χρόνια και δεν έγινε τίποτα.

Ερχόμενοι στο σήμερα, είναι ξεκάθαρο από το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΡΕΘΥΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ, αλλά και την ανάρτηση του Πανεπιστημίου, ότι μιλάμε για ίδρυση.
"ο σχεδιασμός αφορά στην ίδρυση Σχολής Τουρισμού....δεν είναι ακόμα γνωστός ο ακριβής του τίτλος".
Σε ότι αφορά το ΤΕΦΑΑ και το Φυσικοθεραπείας, "πριν το τέλος του έτους το υπουργείο Παιδείας θα καταθέσει σχετικό αίτημα προς το Πανεπιστήμιο Κρήτης για την ίδρυση και λειτουργία των δυο Σχολών".

Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία για το που όδευαν τα πράγματα. Απλά, η ανάδειξη του ζητήματος και οι αντιδράσεις φρέναραν ίσως τις εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση ο κ. Πλακιωτάκης προσπαθεί να υποβαθμίσει αυτή την πολύ δυσάρεστη εξέλιξη. 

Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Πλακιωτάκης προσπαθεί να υποβαθμίσει μια πολύ δυσάρεστη εξέλιξη για το Λασίθι, επιχειρώντας να παρουσιάσει την πλήρη απουσία σχεδιασμού ως διαβεβαίωση.

Η αλήθεια όμως είναι απλή και σκληρή. Υπήρχε σχέδιο, υπήρχε προγραμματισμός, απλώς δεν ήταν για το Λασίθι.
Ο βουλευτής οφείλει να πράξει αυτό που δεν έπραξε εδώ και 21 χρόνια που είναι βουλευτής. Να αποκαταστήσει την αδικία σε βάρος του Λασιθίου, αντί να κρύβει την πραγματικότητα πίσω από αναξιόπιστες δηλώσεις του. Η "αναστολή" μετατράπηκε σε κατάργηση.
Και αν δεν μπορεί, τότε ας το πει καθαρά. Το Λασίθι δεν χρειάζεται άλλες διαβεβαιώσεις.
Χρειάζεται φωνή, σχέδιο και ανθρώπους που θα παλέψουν. Οχι που θα δικαιολογηθούν.
Ηρθε η ώρα να τελειώνουμε με το “δεν υπάρχει σχεδιασμός”. Εξι χρόνια είναι πολλά για να περιμένουμε την "αξιολόγηση". Τα 21 που είναι βουλευτής, πολλά περισσότερα. Από εδώ και πέρα, ή υπάρχει λύση ή υπάρχει ευθύνη. Η υπομονή τελείωσε, και μαζί της, τελείωσαν και τα άλλοθι.

Το βαρίδι του Λασιθίου: Αλαζονεία, έπαρση, αδιαφορία, και η χαμένη ευκαιρία των πανεπιστημιακών τμημάτων

 

Το 2021 ο κ. Συρίγος είναι ξεκάθαρος σε συνέντευξη του στην ΑΝΑΤΟΛΗ:

"...όπως έχω εξηγήσει πρέπει να έχουμε την αίσθηση ποιος είναι ο αριθμός των ΤΕΦΑΑ σε όλη τη χώρα. Και είναι πάρα πολλά. Και να συνειδητοποιήσουμε ότι εάν ανοίξουμε ΤΕΦΑΑ στην Κρήτη, θα πρέπει αντίστοιχα να κλείσει το ΤΕΦΑΑ στην Κομοτηνή.... Ένα ΤΕΦΑΑ ασχέτως των ειδικοτήτων του είναι ευθέως ανταγωνιστικό προς τα υπάρχοντα ΤΕΦΑΑ. Ανοίγοντας, λοιπόν, ένα καινούργιο ΤΕΦΑΑ, πρέπει να δούμε ποιο θα κλείσουμε".

Ο βουλευτής κ. Πλακιωτάκης, πριν τις ακυρώσει ο κ. Συρίγος, δήλωνε το 2019 (και το 2020 ανάλογα έλεγε):

"πρόκειται περί ανατολή και όχι κατάργηση... είναι απολύτως σαφές... Αυτό που πρακτικά θα γίνει το επόμενο χρονικό διάστημα είναι ότι θα υπάρξει μία Ανεξάρτητη Αρχή η οποία θα αξιολογήσει τα συγκεκριμένα αιτήματα από όλη την Ελλάδα. Αυτό που έχω τονίσει είναι ότι τα πανεπιστημιακά τμήματα στο νομό Λασιθίου πληρούν όλα τα κριτήρια βιωσιμότητας για την δημιουργία και περαιτέρω ανάπτυξή τους. Μπορούμε με αξιώσεις να διεκδικήσουμε την λειτουργία τους με όρους βιωσιμότητας."

Αυτό που διαπιστώνουμε, είναι ότι για το Ρέθυμνο δεν υπάρχουν τέτοια ζητήματα. Εχουν δυνατή πολιτική εκπροσώπηση, δημιουργούν αποτελέσματα, προχωρούν.
Στο Λασίθι, η ΑΣΤΕΑΝ θα υποβαθμιστεί ουσιαστικά αντί να αναβαθμιστεί, το ΤΕΦΑΑ, θα ανοίξει αλλού, το ίδιο και το τμήμα Φυσικοθεραπείας.
Εξι χρόνια μετά, ο κ. Πλακιωτάκης έχει πετύχει αρνητικό πρόσημο.
Η κατάσταση σήμερα φανερώνει μια αδράνεια και ανεπάρκεια που δεν μπορεί να κρυφτεί.
Ο κ. Πλακιωτάκης αντί να διεκδικήσει με συνέπεια αυτά που είχε υποσχεθεί, περιορίστηκε σε ευχολόγια και δηλώσεις, αφήνοντας την τοπική κοινωνία να παρακολουθεί αμήχανη την υποβάθμιση των εκπαιδευτικών υποδομών. Σήμερα η κοινωνία του Λασιθίου εισπράττει την αδιαφορία του.

Οι σχολές στον Αγιο Νικόλαο, καθώς και η υπόθεση του Τμήματος Φυσικοθεραπείας στην Ιεράπετρα, θα αποτελούσαν κινητήριο μοχλό ανάπτυξης.
Η ανικανότητα και η παθητικότητα του κ. Πλακιωτάκη, όχι μόνο αποδυνάμωσε την διεκδίκηση, αλλά έκανε φανερή την έλλειψη πολιτικής βούλησης να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του Λασιθίου. Με λίγα λόγια, οι υποσχέσεις και η αισιοδοξία του, συγκρούονται με την πραγματικότητα.
Καθημερινά εισπράττουμε ως πολίτες την έπαρση και την αλαζονεία του. Την αδιαφορία για τα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Την μάχη του για προβολή, την στιγμή που έχει αποκοπεί από την κοινωνία και την αλήθεια.
Εχει εξελιχθεί σε βαρίδι που βουλιάζει το Λασίθι.

Αφωνία δημάρχων του Λασιθίου

Μπορεί το θέμα με τη νέα τουριστική σχολή και το ΤΕΦΑΑ στο Ρέθυμνο να αφορά κυρίως τον Άγιο Νικόλαο, όμως το τμήμα Φυσικοθεραπείας αφορά την Ιεράπετρα, απ’ όπου είχε καταργηθεί.
Παρά ταύτα, μέχρι στιγμής, οι τοπικοί άρχοντες φαίνεται να έχουν αργά αντανακλαστικά, χωρίς να έχουν μέχρι τώρα τοποθετηθεί δημόσια.

Η απουσία δηλώσεων, ενεργειών, αντίδρασης από πλευράς των δημάρχων δημιουργεί κενό επικοινωνίας με την τοπική κοινωνία, η οποία παρακολουθεί με ενδιαφέρον, ανησυχία και οργή τις εξελίξεις.
Ο δήμαρχος Αγίου Νικολάου, δεν γνωρίζουμε αν το κάνει λόγω των φιλικών του σχέσεων με τον δήμαρχο Ρεθύμνου, όμως η ιδιότητα του δεν του αφήνει περιθώριο για αφωνία. Βρισκόμαστε στην δεύτερη μέρα σιωπής.

Το Λασίθι χωρίς φωνή. Η σιωπή έγινε πολιτική στάση.

Με πρωτοσέλιδο της η εφημερίδα ΑΝΑΤΟΛΗ, αναδεικνύει το θέμα που σχολιάσαμε χθες και αφορά την απαξίωση του Λασιθίου σε πανεπιστημιακές σχολές.

Η μια χαμένη ευκαιρία διαδέχεται την άλλη. Η μια απογοήτευση γίνεται προέκταση της προηγούμενης.
Κι ενώ οι άλλοι νομοί της Κρήτης προχωρούν, το Λασίθι μένει στάσιμο, βουλιαγμένο σε ένα τέλμα αδράνειας και πολιτικής αφωνίας.

Οι πανεπιστημιακές σχολές χάθηκαν, το ΤΕΦΑΑ ακυρώθηκε, η Τουριστική Σχολή αποκτά ανταγωνιστή.
Την ώρα που το Ρέθυμνο καταστρώνει σχέδια και πιέζει το Υπουργείο Παιδείας, εμείς μετράμε ακυρώσεις.

Αλλά το πρόβλημα είναι πολύ ευρύτερο.
Στην υγεία, τα νοσοκομεία του Λασιθίου καταρρέουν. Γιατροί φεύγουν, τμήματα λειτουργούν οριακά, ασθενείς μετακινούνται δεκάδες χιλιόμετρα για μια εξέταση. Ταλαιπωρούνται ακόμα και για μια σκωληκοειδίτιδα.
Στις υποδομές, ο ΒΟΑΚ σταματά στον Αγιο Νικόλαο σαν να είναι το άκρο της ανατολικής Κρήτης και η Σητεία μένει εκτός του βασικού οδικού άξονα του νησιού, λες και οι πολίτες της είναι δεύτερης κατηγορίας.
Στην αντιμετώπιση της ξηρασίας, το Μεραμπέλλο, είναι εντελώς εκτός σχεδιασμού. Ούτε νερό, ούτε έργα, ούτε σχέδιο.

Μέσα σ’ αυτή την εικόνα, ο βουλευτής φαίνεται σαν να ζει σε άλλο τόπο.
Καμία ουσιαστική πρωτοβουλία, καμία πίεση, καμία δημόσια θέση που να ταράξει τα νερά.
Σαν να έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι έτσι είναι τα πράγματα και δεν αλλάζουν. Οτι αδυνατεί να συμβάλει στην ανάπτυξη του Λασιθίου και περιορίζεται στην πολιτική του επιβίωση.
Μόνο που οι κοινωνίες αλλάζουν όταν έχουν φωνή. Και το Λασίθι έχει χάσει τη δική του.

Η πολιτική δεν είναι διεκπεραίωση, ούτε μόνο επικοινωνία.
Είναι ευθύνη, σύγκρουση, όραμα, έργο. Και όταν αυτά απουσιάζουν, δεν υπάρχει εκπροσώπηση, υπάρχει απλώς παρουσία χωρίς ουσία.

Το Λασίθι δεν χρειάζεται “ευγενικές παρουσίες” και “χαμηλούς τόνους”. Χρειάζεται κάποιον που να συγκρουστεί, να απαιτήσει, να διεκδικήσει, να κερδίσει.
Χρειάζεται φωνή που να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι, όχι αφωνία, όχι έναν βουλευτή που κοιτάζει πως να βολέψει τους αυλικούς του, την ώρα που ο τόπος του βουλιάζει.

Το Λασίθι δικαιούται σχολές, γιατρούς, δρόμους, νερό, ανάπτυξη, προοπτική.
Και κάθε μέρα που περνά χωρίς να ακούγεται δυνατά η φωνή του, είναι μια μέρα χαμένη.

Η ευθύνη έχει ονοματεπώνυμο. Ανήκει σε όσους εκλέγονται για να μιλούν και επιλέγουν να σωπαίνουν. Σε αυτούς που κτίζουν πελατειακές σχέσεις, αντί να διεκδικούν για όλους.

Το μήνυμα πρέπει να είναι καθαρό. Οποιος δεν μπορεί να διεκδικήσει για το Λασίθι, δεν μπορεί να το εκπροσωπεί. Αν κουράστηκε, να πάει σπίτι του και να αφήσει χώρο για κάτι νέο και δυναμικό. Δεν χρειαζόμαστε βαρίδια. Χρειαζόμαστε μαχητές.

Το Ρέθυμνο αποκτά το ΤΕΦΑΑ που ακυρώθηκε από τον Αγιο Νικόλαο!

Η είδηση, αν επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για πραγματική βόμβα.

Δημιουργείται ανοικτός ανταγωνισμός με την ΑΣΤΕΑΝ, ενώ ιδρύεται ΤΕΦΑΑ που είχε ακυρωθεί από τον Αγιο Νικόλαο. Δηλαδή, εκεί που δεν χρειαζόταν στην Κρήτη και αποφασίστηκε μπλοκάρισμα, στο Ρέθυμνο είναι εντάξει;
Η λογική αυτή είναι εξοργιστική και δείχνει ότι οι αποφάσεις δεν βασίζονται σε ανάγκες ή σχεδιασμό, αλλά σε πολιτικά παιχνίδια.

Ο νομός Λασιθίου παραμένει ο μοναδικός νομός της Κρήτης χωρίς πανεπιστημιακές σχολές. Μια ντροπιαστική πραγματικότητα που αποκαλύπτει την ανεπαρκή εκπροσώπηση και την αδυναμία των τοπικών πολιτικών παραγόντων να διεκδικήσουν ότι δικαιούται το Λασίθι.
Η προοπτική ίδρυσης ΤΕΦΑΑ και τμήματος Φυσικοθεραπείας σε περιοχή ήδη πλούσια σε πανεπιστημιακές υποδομές, ενώ το Λασίθι μένει πίσω, είναι όχι απλώς αδικία, αλλά ένδειξη πλήρους απαξίωσης του νομού μας.

Αν δεν υπάρξει άμεση, αποφασιστική και διαφανής παρέμβαση, θα είναι μια ακόμα χαμένη ευκαιρία. Δεν μπορεί η πολιτική σκοπιμότητα να υπερισχύει της λογικής, και η αδιαφορία για έναν ολόκληρο νομό να είναι ανεκτή.
Το Λασίθι δεν αξίζει αυτή την ταπεινωτική αδιαφορία. Οσοι έχουν την ευθύνη πρέπει επιτέλους να λογοδοτήσουν. Δεν γίνεται να παραμένουν εσαεί στο απυρόβλητο.

Δυναμική η απάντηση της Ιεράπετρας στην υποβάθμιση του νοσοκομείου της

Βαθιά το χέρι στην τσέπη βάζουν οι ξενοδόχοι της περιοχής, προσφέροντας κατ’ ελάχιστο 30.000€ κάθε χρόνο, και επίσης θα αναληφθεί ευθύνη για ενίσχυση του Νοσοκομείο με κλινοσκεπάσματα, για ενίσχυση των διακομιδών κλπ.
Λαμβάνοντας υπόψιν την απόφαση του Δήμου Ιεράπετρας για ενίσχυση με 500 ευρώ/μήνα και για τα 3 χρόνια, δημιουργείται ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για τους γιατρούς να επιλέξουν το νοσοκομείο Ιεράπετρας.
Παράλληλα η σύσκεψη με ισχυρές συμμετοχές, δείχνει την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν το πρόβλημα.

Γήρανση, υπογεννητικότητα, και η σχέση με το αναπτυξιακό έλλειμμα στο Λασίθι

Η γήρανση του πληθυσμού στο Λασίθι και η συνεχής μείωση των γεννήσεων αποτελούν ένα πολύπλοκο φαινόμενο που δεν μπορεί να αποδοθεί σε μεμονωμένες αιτίες.

Πρόκειται για ένα αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο υπογεννητικότητας. Οι χαμηλές γεννήσεις μειώνουν τον αριθμό των νέων, χωριά ερημώνουν, σχολεία κλείνουν, υπηρεσίες υποβαθμίζονται και η καθημερινότητα γίνεται πιο δύσκολη για όποιον σκέφτεται να δημιουργήσει οικογένεια.
Οσο περισσότερο συνεχίζεται αυτή η διαδικασία, τόσο πιο έντονα ενισχύει τις ίδιες τις αιτίες της, καθιστώντας τον κύκλο δύσκολο να σπάσει.

Στο Λασίθι η κατάσταση επιδεινώνεται από την έλλειψη βασικών δομών και υποδομών που σε άλλους νομούς της Κρήτης έχουν θετική επίδραση στη δημογραφική ανανέωση.
Η κατάρρευση του ΕΣΥ στον νομό περιορίζει την πρόσβαση σε αξιόπιστες υπηρεσίες υγείας, ιδιαίτερα σημαντικές για νέες οικογένειες.
Η απουσία πανεπιστημιακών και τεχνολογικών σχολών σημαίνει ότι οι νέοι που θέλουν να σπουδάσουν ή να αποκτήσουν δεξιότητες αναγκάζονται να φύγουν, ενώ η περιορισμένη οικονομική δραστηριότητα και η έλλειψη στρατηγικού αναπτυξιακού οράματος αφήνουν λίγα κίνητρα για επιστροφή ή παραμονή.

Το αναπτυξιακό έλλειμμα, η απομόνωση από πολιτιστικές και κοινωνικές ευκαιρίες, δημιουργούν ένα περιβάλλον που αποθαρρύνει τη δημιουργία οικογένειας.
Το Λασίθι, αντίθετα από άλλους νομούς, δεν διαθέτει τον συνδυασμό οικονομικών, κοινωνικών και εκπαιδευτικών παραμέτρων που κάνουν τη ζωή ελκυστική.
Η απουσία σχεδιασμένης πολιτικής, η υποβάθμιση υποδομών και η έλλειψη ενεργής διεκδίκησης πόρων ενισχύουν την αίσθηση στασιμότητας και εγκατάλειψης.

Η υπογεννητικότητα και η γήρανση, λοιπόν, δεν είναι απλώς συνέπεια ατομικών επιλογών ή μετανάστευσης. Είναι προϊόν συνολικής υστέρησης. Πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής, που έχει δημιουργήσει συνθήκες αποθαρρυντικές για τη νεολαία και την οικογένεια.
Η αντιμετώπισή της απαιτεί ολιστική στρατηγική, που θα περιλαμβάνει την ανάπτυξη υποδομών και υπηρεσιών, την ενίσχυση οικονομικών και εκπαιδευτικών ευκαιριών, τη βελτίωση του συστήματος υγείας, και πάνω από όλα, ένα σαφές όραμα και ενεργό πολιτική διεκδίκηση για την ανανέωση και βιωσιμότητα του νομού.
Μόνο έτσι μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος υπογεννητικότητας και να διασφαλιστεί ένα βιώσιμο μέλλον για την κοινωνία του Λασιθίου.

Φωνή κυβερνητικά ορισμένου μέλους του ΔΣ, ενάντια στην αποδυνάμωση των νοσοκομείων

Η κραυγή αγωνίας για το μέλλον της υγείας στο Λασίθι, την αδιαφορία για τα πραγματικά προβλήματα της υγείας που εξέφρασα, δεν ήταν κινδυνολογία. Ηταν πράξη ευθύνης και ευθύτητας.

Απόδειξη ότι ακούγεται και μέσα στο ΔΣ των διασυνδεόμενων νοσοκομείων, από ορισμένο εκ της κυβέρνησης πρόσωπο.
Του ΔΣ, τονίζω, που επέλεξε (εκτός των εκπροσώπων) ο βουλευτής Λασιθίου κ. Πλακιωτάκης.

Ο κ.Εμμανουήλ Παπανικολάου μέλος της διοίκησης των διασυνδεόμενων νοσοκομείων Λασιθίου , καλεί σε κοινό αγώνα απέναντι στις συγχωνεύσεις και την αποδυνάμωση των δομών υγείας στο νομό.
Ο κ. Παπανικολάου στάθηκε ιδιαίτερα στα σοβαρά προβλήματα του Νοσοκομείου Σητείας, όπου –όπως ανέφερε– «η παθολογική κλινική είναι σε μηδενική βάση» και μόνο η ορθοπεδική λειτουργεί ικανοποιητικά. Παράλληλα, διατύπωσε την ανησυχία του ότι η πολιτική κατεύθυνση οδηγεί σταδιακά προς την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας, γεγονός που θα αφήσει ακάλυπτους τους κατοίκους των απομακρυσμένων περιοχών.
Άσκησε επίσης δριμεία κριτική στη διοίκηση της 7ης Υγειονομικής Περιφέρειας Κρήτης, λέγοντας ότι «επικρατεί σιωπή και αδιαφορία», ενώ ο ίδιος επιλέγει να μιλά δημόσια «γιατί η σιωπή κάνει ζημιά». Εξέφρασε απογοήτευση για την αποσπασματική στάση ορισμένων δήμων, ζητώντας από όλους τους δημάρχους να σταθούν ενωμένοι και να διεκδικήσουν ουσιαστική στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας.

Αναρωτιέμαι ποια η θέση του κ. Πλακιωτάκη, που κρύβεται από τα προβλήματα και την κοινωνία του Λασιθίου και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το πελατειακό του μαγαζί. Ομηροι σε αυτή την λογική, διοικητές, αν. διοικητές και ο ΔΥΠΕάρχης. Ο υπουργός υγείας πρέπει να λάβει μέτρα.
Το φέουδο Πλακιωτάκη, πρέπει να τελειώσει πριν γκρεμίσει εντελώς το σύστημα υγείας στο Λασίθι.

 

 

Βασιλάκης Μιχάλης

Ομήροι των δασικών χαρτών και της αδιαφορίας οι πολίτες

Χιλιάδες πολίτες ταλαιπωρούνται. Είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ότι ο Προϊστάμενος Δασών Λασιθίου είχε υπογράψει με επιφύλαξη τους δασικούς χάρτες, εκφράζοντας ρητά τη διαφωνία του επί του περιεχομένου των Δασικών Χαρτών.
Είχε προηγηθεί ο εντοπισμός πολύ σοβαρών λαθών, είχε ζητήσει παράταση για να γίνουν διορθώσεις, αλλά δεν έγινε δεκτό το αίτημά του.

Σήψη στη διοίκηση και αυθαιρεσίες
Για να αντιληφθείτε τη γενικότερη σήψη, στη Γενική Διεύθυνση Δασών Κρήτης προΐσταται άτομο που όρισε τον εαυτό του σε αυτή την θέση!
Ως αναπληρών την Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης, εν απουσία της, υπέγραψε ο ίδιος τον ορισμό του. Τι κι αν είχε κώλυμα συμφέροντος και ο νόμος το απαγορεύει; Μέχρι σήμερα κανείς δεν τον έχει κουνήσει. Είναι καραμπινάτο σκάνδαλο.

Οι πολίτες παλεύουν με λάθη και αδιαφάνεια
Κι ενώ οι πολίτες παλεύουν με τα λάθη των δασικών χαρτών, τις καθυστερήσεις και την αδιαφάνεια, οι υπεύθυνοι απολαμβάνουν ασυλία. Κανείς δεν λογοδοτεί, κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνη.
Οι άνθρωποι που βλέπουν τις περιουσίες τους να αμφισβητούνται, τις ιδιοκτησίες τους να χαρακτηρίζονται ως δασικές και τα δικαιώματά τους να καταπατώνται, που πληρώνουν για να ξεμπλέξουν το βιός τους από λάθη, παραλείψεις, προθέσεις, ζητούν διαφάνεια. Αντί όμως να βρουν λύση, σκοντάφτουν σε έναν μηχανισμό που φαίνεται να προστατεύει την αναλγησία της Ελληνικής πολιτείας.

Ατιμωρησία και ευθύνη της Πολιτείας
|Αν δεν υπάρξει πολιτική βούληση και αποφασιστική παρέμβαση της Δικαιοσύνης, η ατιμωρησία θα συνεχίσει να γεννά αυθαιρεσία. Και όσο οι πολίτες παραμένουν θεατές, τόσο το κράτος θα συνεχίζει να λειτουργεί εις βάρος τους.

Η ευθύνη του βουλευτή
Ο βουλευτής αδιαφορεί για την ταλαιπωρία των πολιτών. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν πως να αποτρέψει την επιλογή προϊσταμένου στο Λασίθι, μη επιρροής του. Όμως η υπομονή εξαντλήθηκε, η αγανάκτηση φουντώνει.
Ακόμα και από το περιβάλλον του βουλευτή έχουν υπάρξει αντιδράσεις, με έγγραφες καταγγελίες που στάλθηκαν προς υψηλόβαθμους αποδέκτες, δημιουργώντας αναστάτωση. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει αδρανής, αφήνοντας τους πολίτες να παλεύουν με τα λάθη των δασικών χαρτών.
Η ευθύνη του είναι σαφής. Δεν προστατεύει τους πολίτες που τον εμπιστεύθηκαν από την αδικία και την ταλαιπωρία.

Ανάγκη για άμεσε ενέργειες
Αν δεν ξεριζωθεί το δάσος της αδιαφάνειας, οι πολίτες δεν θα βρουν το δίκιο τους.